OPSTANAK ZAŠTIĆENIH VRSTA

Ovaj blog je nastao kao potreba da se na jednom mestu opišu više tema,a akcenat se stavlja na zaštitu prirode,životinja i ljudi.

Pokušaćemo u mesecima koji predstoje da vam iz naše obimne arhive prikažemo što više članaka iz širokog spektra tema koje će obrađivati:

Važnost očuvanja jedinstvenih ekosistema,životinjskih i biljnih vrsta koje izumiru ili su ugrožene na neki drugi način,lepote nesvakidašnjih prirodnih mesta,opisati neke interesantne vste koje nisu ugrožene kao i druge životinje koje se u Srbiji nepravdeno istrebljuju na svakom koraku(a neverovatno važne za ravnotežu u prirodi) kao što su zmije i vukovi.

I na kraju teme koje se tiču nas ljudi: kako da promenimo svoje ponašanje prema prirodi,drugim živim bićima u flori i fauni ali i prema nama samima.

Važnost borbe protiv rasizma,nacionalizma,verske netrpeljivosti,psiho-fizičkog nasilja u porodici i drugih vidova zlostavljanja,mržnje,ratnih sukoba,omalovažavanja žena,osoba ometenih u razvoju i dr.

Potrebna nam je mudrost,požrtvovanost i zelja za učenjem,zato su inspiracija za buduće tekstove upravo ljudi koji su to imali:Mahatma Gandi,Stiv Irvin i Čarls Darvin ali i naš Jovan-Joca Memedović.

Vreme je da shvatimo da smo deo prirode,da od nje zavisimo i od suživota sa svim njenim stanovnicima koji imaju jednaka prava na život,koji osećaju bol,patnju,ljubav,radost...baš kao i ljudi.

od autora bloga:Aleksandar Šaca Latovljević

Pratite nas i na našoj FB stranici:
https://www.facebook.com/Opstanak-zaštićenih-vrsta-220224764820117/

Lavlji tamarini

amlramzes | 27 Novembar, 2011 00:00

Lavlji tamarini

Zlatni lavlji tamarin bio je gotovo istrebljen.Ali onda su zoološki vrtovi širom planete udružili snage te su od 69 jedinki tog malog penjača odgojili novu populaciju. Pre nego što su životinje ponovno puštene na slobodu, prvo su morale savladati veštine života u divljini. Obećavajuća bilans jedinstvene akcije spašavanja: oko 1300 tih patuljastih primata danas ponovno nastanjuje svoj stari zavičaj u brazilskoj obalnoj prašumi.

Zlatni lavlji Tamarin(Leontopithecus rosalia).

Izgledom je nasamario čak i Antonija Pigafetta. Hroničar poznatog pomorca Ferdinanda Magellana godine 1519. te je neobične životinje, koje su na južnoj obali Brazila skakale kroz krošnje u prašumi, opisao kao „lepe, majmunolike mačke nalik na malene lavove“.

Današnji nazivi različitih vrsta govore u prilog tome: zlatni, zlatoglavi, crnoliki i zlatnoleđi lavlji tamarin. Svi se oni ubrajaju u tamarine, koji pak Među njima su lavlji tamarini, s prosečnom dužinom tela od 25 centimetara, čak najveći, ne računajući gotovo dva puta veći rep.

U Pigafettovo doba, pre gotovo 500god. milioni lavljih tamarina navodno su nastanjivali Mata Atlânticu. Ta se prašuma na atlantskoj obali Brazila prostirala od Urugvaja na ugodno toplom jugu sve do Rio Pindare na tropskom severu: na milion kvadratnih kilometara, što je otprilike kao površina Egipta. Danas je to stanište, iako jedinstveno po endemskoj flori i fauni, pred talasom naseljavanja spalo na bednih pet posto nekadašnje rasprostranjenosti, a time se smanjio i broj lavljih tamarina.

Ali za te patuljaste primate nije bilo kobno samo to što su izgubili svoj životni prostor nego i njihov izgled koji podsjeća na sfinge. Od 16. veka evropska aristokratija, a posle i bogatiji brazilci, su počeli pokazivati veliko zanimanje za „minijaturnog lava“. Sledio je masovan lov, a ljudi su ga držali kao egzotičnoga kućnog ljubimca: poučljiv, pun poverenja, samo pola kilograma težak i  koristan svaštojed. Osim voća, cvetova i nektara znao je slistiti miševe, paukove i insekte.

Pred kraj 60-ih godina prošlog veka trgovci životinjama više nisu imali šta loviti, kao i laboratorije za eksperimernte i zoološki vrtovi, koji su dotad zapostavljali odgoj vrste Leontopithecus rosalia. Znači li to da je zlatnom lavljem tamarinu pretilo izumiranje?

Brazilski zoolog Adelmar Faria Coimbra-Filho, osnivač centra za primate u Rio de Janeiru, digao je uzbunu u svetu struke.

Na temelju naučnih istraživanja godine 1971. bilo je još samo 200 primeraka te vrste koji su živeli na slobodi, koncentrisanih na ostacima prašume Mata Atlântica u saveznoj državi Rio de Janeiro. Coimbra-Filho uspeo je postići da brazilska vlada 1975. uredi 5300 hektara veliko zaštićeno područje za lavlje tamarine, rezervat Poço das Antas, 200 kilometara severoistočno od metropole Rio.

BIO JE TO POČETAK dosad neviđene akcije spašavanja, projekta dugog 50 godina s geslom Countdown 2025. Danas, više od tri decenije posle, pokretači akcije Golden Lion Tamarin Conservation Project iza sebe imaju uspešnu priču. Kao i svi uspesi, ona ima mnogo očeva – ili, u ovom slučaju, mnogo majki.

Zoološki vrtovi koji su držali zlatne lavlje tamarine, ukupno 69 jedinki, već su se 1974. udružili u zajednicu za posticanje odgoja koja je imala međunarodni karakter. Grupa životinja koju uzgaja čovek trebala je biti polazana tačka za povećanje populacije koja živi u divljini, ali i zadnja rezerva u slučaju katastrofe: potpunog istrebljenja uzrokovanog, npr. epidemijskim bolestima ili šumskim požarima.

No kako majmune rođene u zatočeništvu pripremiti na opasnosti koje vrebaju u divljini, a na koje nisu naviknuti? Kako ih naučiti da se čuvaju grabljivica, da brane svoju teritoriju, pronađu sigurne nastambe za spavanje i – što je najvažnije – da se samostalno hrane? Na kraju krajeva, za obavljanje takvih zadataka primati nemaju urođene oblike ponašanja, nego ih moraju naučiti od drugih.

„Za početak uvežbavali smo ih osnovno, pronalaženje hrane“, priseća se Denise Marçal Rambaldi, izvršna direktorka brazilske frakcije projekta zaštite: „Bila je to vrlo domišljata igra skrivača.“

Crni lion tamarini spadaju u najugroženije vrste primata, sa manje od 1000 jedinki. Tamarini se još nazivaju "kraljevima džungle" jer im dlaka oko lica liči na lavlju grivu. Žive u tropskim šumama Brazila. Karakteristični su po svojoj svilenkasto dugoj crnoj kosi i sa grivom oko glave. Odrasli su dugački od 25 – 33 cm sa neznatno dužim repom i teški od 550 – 700 grama.

Jednom godišnje imaju obično dva mladunčeta (blizance). Polno su zreli sa 18 meseci. Graviditet traje 125-132 dana. Oba roditelja se brinu za podmladak. Aktivni su danju, a noću se skrivaju u dupljama drveća. Spadaju u svaštojede i 80% jelovnika im čini voće, a hrane se još insektima i malim kičmenjacima (mali gušteri i zmije). Njihovi prirodni neprijatelji su orao i jaguar. Prosečno žive 15-18 godina.

 

 2011-11-27

Zaštićene VRSTE SVETA | Sledeći | Prethodni | Trekbekovi (0)

 
Accessible and Valid XHTML 1.0 Strict and CSS
Powered by blog.rs - Design by BalearWeb